Στην τοποθέτηση μου θα προσπαθήσω να περιγράψω αρχικά πως εμείς και το ταξικό εργατικό κίνημα βλέπει την αναμέτρηση για το Ασφαλιστικό, από τη σκοπιά της στρατηγικής επαναχάραξης των γραμμών και την αποσαφήνιση των βασικών αξόνων μιας εργατικής απάντησης.
Εμείς τονίζουμε:
- Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι μόνο συντάξεις και υπόθεση των ηλικιωμένων. Αφορά τη σημερινή εργατική βάρδια, διότι οι εισφορές για σύνταξη και υγεία αποτελούν μέρος του μισθού, εντάσσονται στη σχέση αξίας εργατικής δύναμης και υπεραξίας που κλέβει το κεφάλαιο. Η προκλητική π.χ. μείωση των εργοδοτικών εισφορών ως «επενδυτικό κίνητρο κερδοφορίας» μεγεθύνει τον κλεμμένο μισθό από τον εργοδότη και μειώνει το αποθεματικό του εργαζόμενου.
- Η κοινωνική ασφάλιση είναι υπόθεση του παρόντος, των νέων εργαζόμενων και όχι του μέλλοντος. Δεν πρόκειται για αλληλεγγύη γενεών αλλά για εργατική ενότητα.
Η νέα γενιά χωρίς σταθερή δουλειά, με πολλά χρόνια ανεργίας, χωρίς πλήρη δικαιώματα, τελικά η σύνταξη της θα είναι κοινωνικό βοήθημα, αν δεν ανατραπεί η συνολική αντιασφαλιστική πολιτική. Γι’ αυτό και λέμε πως η νέα βάρδια της ελαστικής εργασίας πρέπει πάντα να πρωταγωνιστεί στη μάχη για το ασφαλιστικό -συνταξιοδοτικό.
- Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ατομική, ανταποδοτική υπόθεση ούτε προνόμιο κάποιου κλάδου ή ομάδας εργαζομένων. Η λογική της ιδιωτικής ασφάλισης ή του επαγγελματικού ταμείου όχι μόνο δεν εξασφαλίζει τίποτα, αλλά καταργεί τη συλλογικότητα, τις συλλογικές συμβάσεις, κατακερματίζει τις διεκδικήσεις, μολύνει τις εργατικές συνειδήσεις με τη λογική της αγοράς, ενισχύει την κατεύθυνση παίρνεις ό,τι πληρώνεις ή καλύτερα ό,τι τζογάρεις.
- Η κοινωνική ασφάλιση αφορά τη φθορά της εργατικής δύναμης. Η μανιώδης πρακτική του σημερινού καπιταλισμού για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα πρέπει να ανατραπεί, φέρνοντας στο επίκεντρο τη μάχη για τη μείωση του χρόνου εργασίας αλλά και του συντάξιμου χρόνου και της πλήρους δημόσιας και δωρεάν υγείας.
5) Η κοινωνική ασφάλιση αφορά και τη μάχη του εργατικού κινήματος απέναντι στο αστικό κράτος (εθνικό και υπερεθνικό) που όχι μόνο καταστέλλει, αλλά ληστεύει ανοιχτά ακόμα και τα αποθεματικά που βγήκαν με αίμα από το υστέρημα του εργαζόμενου.
6) Η κοινωνική ασφάλιση αφορά και την περίθαλψη. Οι υγειονομικές εισφορές καταληστεύονται υπέρ των ιδιωτικών αλυσίδων μέσα από τη συγκρότηση ενιαίας αγοράς υπηρεσιών υγείας ΕΣΥ-ιδιωτών παρόχων-ασφαλιστικών εταιρειών (ΣΔΙΤ).
Τι έγινε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια Συνέχεια
Στις 28 Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι παραστάσεις της θεατρικού έργου με τίτλο “Νυχτοφαγιές” του Σπύρου Λαζαρίδη που είναι παραγωγή της Ε΄ ΕΛΜΕ Θ. Οι παραστάσεις θα γίνουν στην αίθουσα θεάτρου του Κέντρου Πολιτισμού “Χρήστος Τσακίρης” του Δήμου Παύλου Μελά.
Μια γυναίκα ζει με μνήμες και φροντίζει αδέσποτα σκυλιά. Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία. Προσοχή όμως. Τα σκυλιά τριγυρίζουν στο, άδειο από στρατιώτες, εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο Παύλου Μελά. Η γυναίκα αποφεύγει σαν το διάολο το λιβάνι να τ’ αποκαλεί με ανθρώπινα ονόματα. Έχει τους λόγους της. Δεν της είναι άγνωστα τα χώματα που πατά. Σ’ αυτά μπουσούλησε ως βρέφος. Αυτή ήταν το πρώτο παιδάκι που γεννήθηκε σ’ εκείνο το κολαστήριο που ήταν το Παύλου Μελά στον καιρό της Ναζιστικής Κατοχής. Αυτή και τα χώματα ξέρουν. Ξέρουν γιατί τα χορτάρια εκεί δεν φυτρώνουν ούτε και ξεραίνονται σαν όλα τα χορτάρια του κόσμου. Ξέρουν τι ήταν τα θρεφτάρια του στρατοπέδου και τι ήταν οι νυχτοφαγιές. Ξέρουν τι ήταν ο πιστολισμός στο πίσω μέρος του κρανίου και τι είναι να συνηθίζεις τον καθημερινό θάνατο του διπλανού ανθρώπου που, κατά τύχη, δεν είσαι εσύ. Ξέρουν βέβαια και τη λαχτάρα για ζωή, ξέρουν για τα ερωτικά ραβασάκια των μελλοθάνατων που ανταλλάσσονταν ανάμεσα στα αγκαθωτά σύρματα που χώριζαν άντρες και γυναίκες, Έλληνες και Σέρβους ή Ιταλούς. Ξέρουν όμως και άλλα. Ξέρουν γιατί η Συννεφιασμένη Κυριακή στοιχειώνει τα όνειρα ενός κρατούμενου και παιδεύει έναν υπάλληλο του στρατοπέδου. Ξέρουν πως Εβραίοι έφυγαν και από το στρατόπεδο αυτό για το ταξίδι του χαμού τους. Ξέρουν πως έφυγαν ξοπίσω τους κι άλλοι κι άλλοι, που δεν γνώρισαν τα κρεματόρια και το Ολοκαύτωμα, γνώρισαν όμως τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης στη Γερμανία. Ξέρουν γιατί έπαιζαν ποδόσφαιρο τα παιδιά της γειτονιάς δίπλα στην Τούμπα των εκτελέσεων. Ξέρουν πόσοι ακριβώς ήταν εκείνοι οι τελευταίοι του στρατοπέδου που παρέλασαν ρακένδυτοι και γιόρτασαν με όλη τη Θεσσαλονίκη την Απελευθέρωση.
Και το νέο έργο της διευρυμένης πια ομάδας, με τον τίτλο «Νυχτοφαγιές», θα είναι παραγωγή της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και οι παραστάσεις (28 και 29/9/2018, καθώς και 5,6,12 και 13/10/2018 θα είναι αφιερωμένες στους πρόσφυγες. Οι παραστάσεις θα γίνουν στην αίθουσα θεάτρου του Κέντρου Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης του Δήμου Παύλου Μελά. Θα ακολουθήσουν κι άλλες ανακοινώσεις με λεπτομέρειες για τις κρατήσεις θέσεων.
Κυβέρνηση, ΟΟΣΑ, Ε.Ε, Δ.Ν.Τ με τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που προωθούν και την πολιτική τους συνεχίζουν να χτυπούν ανελέητα το χώρο της εκπαίδευσης, να στερούν μορφωτικά δικαιώματα από τα παιδιά μας και να εντείνουν την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Στόχος τους είναι προσαρμογή της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο «σχολείο της αγοράς», η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών, η εξοικονόμηση πόρων και εκπαιδευτικού δυναμικού. Οι αλλαγές που κάθε φορά ευαγγελίζονται για το «καλό» των μαθητών/τριών αποσκοπούν στη δημιουργία ενός σχολείου με ταξικούς φραγμούς και με εκπαιδευτικούς δούλους που υπακούουν και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις τους.
Αξιολόγηση: μια λέξη που τα τελευταία χρόνια επανέρχεται διαρκώς όποτε γίνεται λόγος για τη δημόσια εκπαίδευση (και όχι μόνο). Οι κυβερνητικοί και οι κάθε λογής εγχώριοι και εξωχώριοι υποβολείς τους την προβάλλουν σαν αυτονόητη αναγκαιότητα, που θα απαλλάξει το εκπαιδευτικό μας σύστημα από τις χρόνιες κακοδαιμονίες του: τις ακατάλληλες (υπο)δομές, τους οκνηρούς ή ανεπαρκείς καθηγητές, τις μειωμένες μαθητικές επιδόσεις.
