Chrismos
Εισαγωγή συγγραφέα (Εισάγω Γη σ’ υγρα φαια)
Η ανάγνωση με τη μία κάθε πτυχής αυτής της πτωχής πλην τιμίας πτυχιακής εργασίας
θεωρείται εισέτι μία τιμία γνώση, αφού τη μία ζει, την άλλη δε ζει. Μοιάζει δε με διάβαση όπου οι λέξεις
σε διάβα στερούσαν άγνωστες, σε διαβαστερούς αναγνώστες, υπηρεσίες
και δημιουργούνται τόνοι πυρετών των υπηρετών στα ύψη, λες κι είχαμε υψηλές θερμοκρασίες.
Γι αυτό και υπάρχει τάση μίας τήξης από τα σημεία στίξης.
Συμπεράσματα εύλογα για όποιον τα ευλογά· θα έλεγα “έλλογα”,
ανάλογα με τ’ αλόγου γνώσεως. Και αν αγνώς τιμούνται οι λέξεις,
ανοίγουν οι ορίζοντες και αναγνωρίζονται σα να γνωρίζονται από παλιά,
όπως η γνωστή-άγνωστή μου Άννα Γ. νόστιμου αναγνώστη μου. Στο λέω
για να μη δεις τάσεις και να μη διστάσεις να εισέλθεις στη γνώση
μετά βαΐων και σκλάβων. Ειδικά στις πιο λογικές από τις εκλογικές Κυριακές
των Βαΐων, που το κόμμα μετρά βαϊα (πτώμα νίκη…) και με τραβάει απ’ το μανίκι.
Για τον ίδιο λόγο λέω με νάζι πως πλεονάζει πλέον να ζει ακόμη κι ένας επιπλέον Ναζί
στο “ναό της δημοκρατίας”. Φοβού τους τόσο δα ναούς και Γιούρα φέροντας.
Είμαστε εξόριστοι στην Ικαριά, καρδιά μου, και πρέπει να ‘χουμε σαφή διακριτικά
σα φίδια Κρητικά. Άλλωστε αυτό το μήνα μοιάζει σα να το λες σ’ Ανατολές,
αφού τον Αύγουστο δεν υπάρχουν οι Δύσεις δια Τήνο, ντε, όπως διατείνονται
μερικοί στην Αμερική, χωρίς βασιλική μπέρτα με αντίλαλο–echo,
για τις ώρες των βασιλέων, βάσει λεόντων που
θεραπεύουν θωπεύοντας κάθε θέρος το θηρίο του αγγλικού θυρεού.
“King’s ωρες και θεράποντες” – Ου μπέρτο ΕΚΟ, echo…echo…echo…echo…
Ώδινεν λόρδος και έτεκεν Μυν-τελετών Μίντλετον. Ναι, η μυς ποντικομαμή Μις Kate Μiddle ετών (που θα πει Μεσαίωνας), άνευ μαμής έτεκε σε τεκέ. Όχι για χάρη της, αλλά για χάρη του αγγλικού θρόνου και για χάρη του πρίγκηπα Χάρρυ, έτεκεν τον τρίτο διάδοχο στην Αίθουσα του θρόνου της Ζωής που δεν έζησα Βίον ανθόσπαρτον με Λάμψη φωτός του κώλου, κυνός Φώσκωλου.
Διάδοχος δια δοχείο πτυέλων, φλεμάτων και αγγλικών φλεγμάτων.“Φτού, να μην αβασκαθεί, φτου και ξαναφτού!”, δόστου κι έφτυνε το μωρό να μην αβασκαθεί, ο αββάς-καθίκι, ο μωρός της αγγλικανικής εκκλησίας. Εκκλησιαστική μούσα κι έκλυση αστικής mousse και αίμα, μούσκεμα από τα πτύελα το μωρό, που ήταν απροσδιόριστου φύλου και χρώματος. Άλλοι μιλούσαν για μπλε μωρουδιακά κι άλλοι για ροζ. Κατιτίς σε σκούρο μπλε-μαρέν, μ’ αρρενωπά μεν τα χαρακτηριστικά του προσώπου, αλλά με υπερβολικά αναπτυγμένα βυζάκια και ροδαλό, άτριχο ροζ κόλπο.
Διαβάστε τη συνέχεια στη σατιρική γωνιά
paremvasithess.wordpress.com 
