Για τα θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων: Η Δημουλά στο κρεβάτι του Προκρoύστη

Γράφει ο Αντώνης Γαζάκης

Για τα θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων και φέτος (2022), αυτή τη φορά με αφορμή την -απαράδεκτη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ- συνεξέταση ενός μαθήματος τέχνης (λογοτεχνία) με τη νεοελληνική γλώσσα.

Πολύ ενθουσιασμό είδα, μεταξύ φιλολόγων, αλλά και σε προοδευτικό κόσμο, τόσο για την ευκολία των φετινών θεμάτων και τον αέρα ανανέωσης που τάχα φέρνουν, όσο κυρίως για το πρώτο κείμενο, που υποτίθεται ότι βάζει τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων σε σχέση με τη διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο. Αφήνω στην άκρη το κατά πόσον έχει νόημα να ενθουσιαζόμαστε για έναν διαγωνισμό-κρεατομηχανή, και εύχομαι ο ενθουσιασμός να οφείλεται απλώς στην πεποίθηση ότι τα θέματα δεν παίδεψαν υπερβολικά τους υποψήφιους και τις υποψήφιες.

Δεν θα ήθελα να σταθώ όμως εδώ ούτε στο πόσο εύκολα ή δύσκολα ήταν τα θέματα (παρότι έχω κάποιους ενδοιασμούς γύρω από το τι απαντήσεις μπορεί να έδωσαν οι υποψήφιοι/ες για τους βιωματικούς τρόπους που μπορούν να καλλιεργήσουν το ενδιαφέρον τους για το ιστορικό παρελθόν) ούτε στα όσα γράφει το κείμενο του Ραϋμόνδου Αλβανού γύρω από το γιατί στους μαθητές δεν αρέσει η Ιστορία (παρότι διαφωνώ σε κάποια σημεία, είναι ένα κατανοητό κείμενο με αρχή, μέση και τέλος, που κινείται σε θετική κατεύθυνση).

Ωστόσο, το θέμα Β3, που αφορά το δεύτερο κείμενο (αποσπάσματα από μια ιδιαιτέρως ποιητικίζουσα ομιλία της Κικής Δημουλά), είναι διατυπωμένο ως εξής: “Πρόθεση της Κικής Δημουλά στο απόσπασμα «Για να επανέλθω … φωτογραφία σου» είναι να ευαισθητοποιήσει τον αναγνώστη σχετικά με το ρόλο που διαδραματίζει η επέτειος στη διατήρηση της μνήμης. Να αναφέρετε τρεις (3) διαφορετικές γλωσσικές επιλογές με τις οποίες επιτυγχάνει το στόχο της, παραθέτοντας τα αντίστοιχα χωρία (μονάδες 6) και να εξηγήσετε τη λειτουργία καθεμιάς από αυτές στο κείμενο. (μονάδες 9)”.

Πρόκειται για μια διατύπωση που ίσως να μη δυσκολεύει τους/τις υποψήφιους/ες, αλλά αποκαλύπτει για άλλη μια φορά πόσο προβληματικά αντιμετωπίζει η ελληνική εκπαίδευση εν γένει τα κείμενα, είτε είναι χρηστικά είτε λογοτεχνικά, είτε υβριδικά όπως αυτό. Έχω ξαναγράψει ότι το να αναζητούμε την πρόθεση του/της συγγραφέα σε ένα λογοτεχνικό κείμενο «μετατρέπει την ανάγνωση ενός ποιήματος ή ενός πεζού σε ψυχαναλυτική διαδικασία με αντικείμενο τον συγγραφέα». Εδώ όμως οι θεματοθέτες έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα (ή μάλλον έχουν κάνει πολλά βήματα προς τα πίσω), αφού θεωρούν δεδομένη -και μάλιστα περιγράφοντάς τη με εξαιρετική λεπτομέρεια- την πρόθεση της Δημουλά -μια πρόθεση που όχι απλώς δεν εκφράζεται από την ίδια πουθενά στο δοθέν κείμενο, αλλά και η οποία, παρότι πιθανή, δεν προκύπτει ως η μοναδική δυνατή ούτε καν έμμεσα από το συγκεκριμένο απόσπασμα.

Συνέδριο ΕΔΟΘ: Πραξικόπημα ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ για την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη

Ενισχυμένη θέση για τις Παρεμβάσεις στο νέο Γενικό Συμβούλιο

Γιώργος Κρεασίδης

▸Το 10ο Συνέδριο της ΕΔΟΘ (13-15/5) σφραγίστηκε από το πραξικόπημα των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ που δεν επέτρεψε να υπάρξει συζήτηση και αποφάσεις, καθώς με αντικαταστατικά μέσα επέβαλαν την αποδοχή συνέδρων από τα ελάχιστα ελεγχόμενα σωματεία που έκαναν ηλεκτρονικές εκλογές.

Στόχος, να το χρησιμοποιήσουν ως «δεδικασμένο» για την αποδοχή του αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη. Καθώς όμως ήταν μειοψηφία, δεν τόλμησαν να θέσουν σε ψηφοφορία τη νομιμοποίηση αντιπροσώπων –όπως προβλέπεται–, μέσα σε όργιο αντιδημοκρατικών ενεργειών και τραμπουκισμών ακροδεξιάς πρακτικής.

Όταν η πλειοψηφία αποχώρησε για να μη συναινέσει στο πραξικόπημα μέχρι να αποκατασταθεί η δημοκρατική διαδικασία, έληξαν το συνέδριο(!), αφού με ψηφοφορίες εξπρές «εγκρίθηκε» ο οικονομικός απολογισμός που κουκουλώνει το σκάνδαλο του ΟΑΣΘ: το ταμείο της ΕΔΟΘ έχει αποπληρώσει ήδη το 50% σχεδόν από τις 120.000 της «μαύρης τρύπας» των στελεχών τους από τα χρήματα που έδωσαν οι εργαζόμενοι για τις εκπτωτικές κάρτες αστικής συγκοινωνίας.

Οι Παρεμβάσεις στάθηκαν απέναντι σε αυτόν τον εκφυλισμό, με τη σταθερή θέση ότι πρέπει να υλοποιηθούν και να μη μείνουν κενό γράμμα οι αποφάσεις των σωματείων για μη υλοποίηση του νόμου Χατζηδάκη και ασυμβίβαστου αγώνα για την κατάργησή του. Γι’ αυτό συνέβαλλαν αποφασιστικά στην κοινή στάση όλων των άλλων παρατάξεων που δε νομιμοποίησαν την προσπάθεια των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ. Αυτή η εξέλιξη μπορεί και πρέπει να συμβάλλει στην περιφρούρηση των σωματείων με την ανάπτυξη αγώνων για την κατάργηση νόμου Χατζηδάκη μέσα από πρωτοβουλίες των σωματείων, αλλά και στα επικείμενα συνέδρια ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ.

Η επίθεση του νόμου Χατζηδάκη στη δημοκρατία και τη συλλογική δράση των σωματείων συνδέεται με τον φόβο των αντιστάσεων στην αντιλαϊκή πολιτική. Μιας πολιτικής δεμένης με τον αυταρχισμό, τον εθνικισμό και τη συμπόρευση στα πολεμικά σχέδια του αμερικανοταϊκού ιμπεριαλισμού. Η ενισχυμένη θέση των Παρεμβάσεων στο νέο Γενικό Συμβούλιο της ΕΔΟΘ μπορεί να συμβάλλει σε μια άλλη πορεία, πέρα από τον εκφυλισμό της προηγούμενης θητείας, με την ταύτιση με την ΝΔ, σε συνδυασμό με τις απαράδεκτες πρακτικές, όπως η αποπληρωμή του χρέους στον ΟΑΣΘ που δημιούργησαν τα στελέχη των διοικήσεων ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ.

Ψήφισαν 553 σύνεδροι (567 το 2017) και έλαβαν: ΔΑΚΕ 171 και 15 έδρες (134 και 12), ΠΑΜΕ 100 και 9 έδρες (όπως το 2017), ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΚ) 99 και 9 έδρες (109 και 10), η ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) 87 και 8 (από 86), Παρεμβάσεις 73 και 7 (από 67 και 6), Αγωνιστική Συνεργασία (ΜΕΤΑ) 17 και 2 (από 28 και 2), Αντεπίθεση 5 (όπως το 2017). Δε συμμετείχαν φέτος η Ανατροπή (28 και 2 έδρες το 2017), η Διέξοδος (12 και 1) και η Ταξική Πορεία (2).

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 21-22/5/2022

Αξιολόγηση: Επαναφορά του επιθεωρητισμού για σχολεία της αγοράς

Ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης θα ακυρώσει τα σχέδιά τους

Βαγγελίτσα Δινοπούλου

▸ Το νομοθετικό μπαράζ της κυβέρνησης που σαρώνει την εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, συνεχίζεται.

Ο νόμος Κεραμέως και υπουργική απόφαση με τίτλο «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο», αποτελούν το «νέο» νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση.

Χρόνια μετά την κατάργηση του επιθεωρητισμού στα σχολεία, και παρά το γεγονός ότι η εκπαιδευτική κοινότητα έχει στείλει στον κάλαθο των αχρήστων δεκάδες απόπειρες εφαρμογής της αξιολόγησης με όποιο μανδύα και αν εμφανίστηκαν, η εφαρμογή της σε όλα τα επίπεδα αναδεικνύεται σε στρατηγικής σημασίας στόχος για το κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς οργανισμούς.

Ανατρέχοντας κανείς στο ΦΕΚ θα διαπιστώσει πως το ρήμα «διδάσκω» λείπει από το σχεδιάγραμμα που περιγράφει σχηματικά τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης, αφού το βάρος δίνεται στο πολύπτυχο «ελέγχω, παρακολουθώ, εντοπίζω, ιεραρχώ, προσαρμόζω, αξιολογώ». Όλη η διαδικασία της εσωτερικής αυτοαξιολόγησης στηρίζεται σε άξονες που αφορούν στη διοικητική λειτουργία, στην ηγεσία της σχολικής μονάδας, στη διαχείριση των πόρων και την συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, δείχνοντας ξεκάθαρα το στίγμα του σχολείου που οραματίζονται.

Η νέα γενιά εκπαιδευτικών δεν εκβιάζεται!

του Θοδωρή Μαυρίδη, αναπληρωτή

Η Δέσποινα δουλεύει φέτος, για πρώτη της φορά, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως τρίμηνη αναπληρώτρια. Έκανε μεταπτυχιακό, δεύτερη ξένη γλώσσα, συγκέντρωσε προσόντα από διάφορα σεμινάρια, μάζεψε και τα κουράγια της και κατάφερε να δουλέψει με τρίμηνη σύμβαση στην Καλλιθέα. Τι δουλειά είναι αυτή βέβαια που από την πρώτη ημέρα έχει το άγχος αν θα ανανεωθεί η σύμβαση ή αν θα βρεθεί άνεργη σε λίγους μήνες; Ποια είναι η παιδαγωγική της ευελιξίας; Να μη σκέφτεσαι ούτε το μετά τρεις μήνες μέλλον σου, αλλά να υπολογίζεις το τώρα; Ποιες εκπαιδευτικές σχέσεις μπορούν να κτιστούν μέσα σε ένα τρίμηνο για να υπάρξει πλαίσιο μάθησης; Και από τα κουτάκια της απόστασης της τηλεοθόνης; Η Δέσποινα, η κάθε Δέσποινα αυτού του κόσμου, πόσο μπορεί να ανοίξει τα φτερά της καρδιάς της και να προσφέρει στα παιδιά του κόσμου, όταν ζει κάτω από το άγχος της επιβίωσης;

Απασχολούν κανέναν αυτά; Μα βέβαια! Η υπουργός παιδείας και ορισμένα στελέχη της εκπαίδευσης, ξαγρυπνούν από έγνοια… Σάββατο πρωί – πρωί έλαβε τηλεφώνημα από την Διευθύντριά της η Δέσποινα. Δεν την είχε ρωτήσει ποτέ αυτό τον έναν μήνα στο σχολείο, τίποτε για όλα τα παραπάνω. Τώρα όμως ο σκοπός ήταν ιερός για το κυβερνητικό ιερατείο και τους Λιγ(ν)διασμένους αυλικούς του. Αξιολόγηση! Πώς διανοείσαι εσύ η τριμηνίτισσα Δέσποινα να αρνηθείς; Να κάνεις απεργία-αποχή, χωρίς να τρέμεις τον φόβο της απόλυσης (;!) «Ξέρω καλά, αν δεν συμμορφωθείς, η σύμβασή σου δεν θα ανανεωθεί … Ποιο συνδικάτο… Κανείς δεν θα σε καλύψει… Είσαι μόνη σου… Θα σου κόψουν χρήματα… Τι το περάσατε εδώ…»

5000 νεκροί! Οι εγκληματικές πολιτικές εξόντωσης του πληθυσμού είναι εδώ!

Γράφει ο Γιάννης Μαρίνης*

Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής 10.782 κάτοικοι του Πειραιά έχασαν την ζωή τους από την πείνα στο λιμό του χειμώνα ΄41-΄42, την ώρα που οι μαυραγορίτες πλούτιζαν. Διάφοροι γνωστοί μεγαλοεπιχειρηματίες (Λάτσης, Αγγελόπουλος κ.ά.) απέκτησαν μεγάλη περιουσία. Οι συνεργάτες των Γερμανών ναζί και δοσίλογοι του κατοχικού κράτους εδραίωσαν την θέση τους για πολλά χρόνια στην εξουσία, μια και οι περισσότεροι έμειναν ατιμώρητοι. Στον Πειραιά πάνω από χίλιοι κάτοικοι της πόλης δολοφονήθηκαν από τους κατακτητές φασίστες και τους ταγματασφαλίτες. 239 ήταν οι συνολικοί βομβαρδισμοί της πόλης από Ιταλούς, Γερμανούς και «Συμμάχους». 5500 ήταν τα θύματα του πολλαπλού βομβαρδισμού από τους Αγγλοαμερικάνους στις 11-12 Γενάρη του 1944, ενώ οι κατοχικές αρχές κατέγραψαν μόνο 859. Οι περισσότεροι θάνατοι δεν δηλώνονταν από τους συγγενείς των θυμάτων, για να κρατήσουν το δελτίο συσσιτίου. Η πόλη χρειάστηκε δεκαετίες για να ξαναχτιστεί. Με το τέλος των ιμπεριαλιστικών πολέμων δεν σταματάει η επίθεση ενάντια στις ανθρώπινες κοινωνίες. Αντίθετα, η επίθεση αυτή είναι μέρος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και επέκτασης.

Για πολλούς αναλυτές δεν υπάρχει ορατή επιστροφή από την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων τις μέρες της πανδημίας στη χώρα. Η ύφεση ξεπερνά το 10%. Η πτώση του ΑΕΠ μετά την πανδημία θα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν των κατεξοχήν μνημονιακών χρόνων. Και ολοένα θα προσομοιάζει προς το ΄60 ή και το ΄50.  Έπεται μεγάλη αύξηση της ανεργίας (ήδη η επίσημη ανεργία έφτασε το 20%, χωρίς τις «αναστολές συμβάσεων») και της ελαστικοποίησης των ήδη αποσαρθρωμένων εργασιακών σχέσεων, νέος γύρος κερδών για το κεφάλαιο σε τοπίο κοινωνικής ισοπέδωσης. Το σίγουρο είναι ότι η σταδιακή εξοικείωση στην μαζική εξόντωση της κοινωνίας κάνει σχεδόν αυτονόητη την αποδοχή των 100 νεκρών την ημέρα από την πανδημία για πάνω από είκοσι μέρες, από ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Οι νεκροί πλησιάζουν τους 5000. Να θυμηθούμε ότι πάνω από 500 άνθρωποι αυτοκτονούσαν στη χώρα τα χρόνια των μνημονίων κάθε χρόνο.

Οι σημερινοί συνεργάτες των ΗΠΑ, ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΝΑΤΟ και λοιπά, οι ξεσκονίστρες στα βάθρα της ντόπιας ολιγαρχίας, οι πολιτικοί νάνοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι «όλα πάνε καλά, δεν έγινε και τίποτα». Σύσσωμος ο καθεστωτικός πολιτικός κόσμος, με την κυρίαρχη νεύρωση της «ψυχραιμίας και της νηφαλιότητας», με τη νέα «εθνική ομοψυχία», αντιμετωπίζουν την πανδημία περίπου σαν φυσικό φαινόμενο. Αυτό είναι το σημερινό μαζικό έγκλημα σε βάρος του πληθυσμού.

Τηλεκπαίδευση: Νέος ταξικός φραγμός η e-αξιολόγηση των μαθητών

Σοφία Στεφανίδου

▸Το υπουργείο Παιδείας, με άλλη μία αιφνιδιαστική εγκύκλιο στις 9 Δεκεμβρίου, ζητά από τους εκπαιδευτικούς να προβούν σε τηλε-αξιολόγηση των μαθητών τους.

Με ωριαίες γραπτές δοκιμασίες, τεστ, βαθμολόγηση, πολλαπλές ομάδες θεμάτων, αποτροπή των φαινομένων συνεργασίας ή ηλεκτρονικής αντιγραφής και άλλα εξόχως e-παιδαγωγικά — και μάλιστα τηρώντας «απαρέγκλιτα», όπως αναφέρει, τις ισχύουσες διατάξεις.

Είναι προφανής η επιμονή του υπουργείου να κατοχυρώσει ως ισότιμο με το φυσικό το «εικονικό σχολείο» με κανονικό ωρολόγιο πρόγραμμα, με κανονική ύλη, με κανονικές απουσίες και πλέον και κανονική αξιολόγηση και βαθμολόγηση των μαθητών. Για τα χιλιάδες αποκλεισμένα από τα «τηλεμαθήματα» παιδιά, των οποίων η συμμετοχή τους περιορίζεται στο «κλικ» της σύνδεσης με τις πλατφόρμες και στο «κύρια, με ακούτε;», που βιώνουν τον εγκλεισμό και το φόβο με πληθώρα ψυχοκοινωνικών συμπτωμάτων, η e-βαθμολόγηση και οι e-εξετάσεις θα αποτελέσουν ακόμα ένα σκληρό ταξικό κόφτη, εφόσον τα παιδιά θα ενσωματώσουν από νωρίς την αδυναμία, την απόρριψη και θα τους κοπούν οι προσδοκίες και τα όνειρα για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η αξιολόγηση των μαθητών στο τετράμηνο, εξάλλου, είναι ο προάγγελος της εφαρμογής και της Τράπεζας Θεμάτων τον Ιούνιο, εφόσον η ύλη θα θεωρείται διδαγμένη. Για τα φτωχά παιδιά η μόνη διέξοδος θα είναι οι μεταγυμνασιακές και μεταλυκειακές δομές κατάρτισης, φυτώριο της νέας εργατικής τάξης των χαμηλών προσόντων, δικαιωμάτων και προσαρμοσμένων στις ανάγκες της αγοράς. Από την άλλη οι εκπαιδευτικοί βλέπουν να ακυρώνεται ο ρόλος τους, όταν μετατρέπονται σε «εκφωνητές ραδιοφωνικής εκπομπής» με μαθητές ακροατές που πολλές φορές δε θυμούνται ούτε τα πρόσωπά τους και η εκπαίδευση από μια σύνθετη, συμμετοχική, δημιουργική διαδικασία με κινητοποίηση πνευματικών, ψυχικών και συναισθηματικών ερεθισμάτων, μετατρέπεται σε απλή μετάδοση πληροφοριών.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν το παζλ ενός συνολικότερου σχεδίου για τις αναδιαρθρώσεις στη δημόσια εκπαίδευση. Ο ίδιος ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ στη βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης για το νομοσχέδιο για την Επαγγελματική Εκπαίδευση λέγοντας ότι «ο καλός εκπαιδευτικός και το καλό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ρωτάει τις επιχειρήσεις», αποκαλύπτει τη στρατηγική στόχευση. Τα σχολεία αντιμετωπίζονται όχι μόνο ως εργοστάσια παραγωγής της νέας εργατικής δύναμης, αλλά και πρέπει να λειτουργούν ανάλογα, με ισολογισμούς και απολογισμούς, τεχνοκρατικό σχεδιασμό, μέτρηση ποσοτικών δεδομένων, σύνδεσή τους με τη χρηματοδότηση και τις απολαβές, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, χτύπημα των συλλογικών δημοκρατικών διαδικασιών. Το e-learning και η e-αξιολόγηση ταιριάζει απόλυτα στο παραπάνω εκπαιδευτικό μοντέλο. Στον αντίποδα, βρίσκονται οι ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών της.

Παίρνοντας θέση, λοιπόν, στο πλευρό της εργατικής οικογένειας, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αρνηθούν κάθε συμμετοχή στις διαδικασίες τηλε-αξιολόγησης των μαθητών, απαιτώντας να ανοίξουν τα σχολεία με τα αναγκαία υγειονομικά μέτρα. «Λεφτόδεντρα» υπάρχουν, όταν η κυβέρνηση προσλαμβάνει 2.000 ειδικούς φρουρούς στα πανεπιστήμια, μπουκώνει τα στόματα των καναλαρχών, δίνει ένα σκασμό λεφτά σε επιχειρήσεις που τάχα θα της έσωζε η ιδιωτικοποίηση, όπως η Aegean, αγοράζει πανάκριβα εξοπλιστικά προγράμματα!

Τώρα πρέπει να δοθεί ο αγώνας για να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη και να προσληφθεί το αναγκαίο εκπαιδευτικό προσωπικό και προσωπικό καθαριότητας, να γίνουν μαζικά δωρεάν test στα σχολεία, να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα του υγειονομικού κινήματος.

Επαγγελματική Εκπαίδευση: Βαθιά αντιδραστικό νομοσχέδιο στην υπηρεσία του κεφαλαίου

Αποστόλης Νικολόπουλος, εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

▸ Την Δευτέρα παρουσιάστηκε από την υπουργό Παιδείας το νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση, το οποίο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση με στόχο να ψηφιστεί μέχρι τα Χριστούγεννα.

Είναι ένα ακραία αντιδραστικό κατασκεύασμα, που επικαιροποιεί βασικές πλευρές του διαβόητου νόμου Αρβανιτόπουλου και ενσωματώνει δραστικά κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ καθώς και υποδείξεις του ΣΕΒ.

Θεσμοθετούνται επαγγελματικές σχολές κατάρτισης, όπου θα εισάγονται απόφοιτοι γυμνασίου για να γίνουν «τεχνίτες». Οι συγκεκριμένες σχολές δεν θα παρέχουν απολυτήριο λυκείου και μέσω αυτών χιλιάδες ανήλικοι μαθητές θα πετιούνται έξω από την κυρίως εκπαίδευση, δεν θα αποκτούν στέρεη υποδομή γνώσεων και θα προσφέρονται για «πρόγραμμα μάθησης σε εργασιακό χώρο» ή πρακτική άσκηση σε επιχειρήσεις ενώ θα φοιτούν.

Ταυτοχρόνως, στο νομοσχέδιο δίνεται έμφαση στη μεταλυκειακή μαθητεία και στην αιτιολογική έκθεση καθορίζονται φιλόδοξοι στόχοι για την επέκτασή της. Τα αποτελέσματα αυτής της σχεδιαζόμενης αναδιάταξης της ΤΕΕ θα είναι δραματικά για τα παιδιά από τα εργατικά στρώματα, ιδιαίτερα μετά και την υποκατάσταση της εκπαίδευσης από την «τηλεκπαίδευση» ήδη για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και την προώθηση της τράπεζας θεμάτων και της μείωσης εισακτέων στα ΑΕΙ.

Βασικό χαρακτηριστικό του νομοσχεδίου είναι η τυφλή υποταγή της επαγγελματικής εκπαίδευσης στις επιθυμίες των επιχειρήσεων και η δήθεν «αυτονομία» των σχολικών μονάδων, που συνοδεύεται από την επέμβαση των «κοινωνικών εταίρων» στη λειτουργία τους. Προβλέπονται διαδικασίες καθορισμού τομέων και ειδικοτήτων που να ανταποκρίνονται «στις ανάγκες της αγοράς» και διαρκούς μελέτης σχετικών δεικτών, με συνέπεια ένα μόνιμο καθεστώς αβεβαιότητας και επαπειλούμενων καταργήσεων ή συγχωνεύσεων σχολείων και σχολών. Λαμβάνονται επίσης μέτρα για την δια βίου μάθηση, τις διαδικασίες πιστοποίησης, την σύνταξη οδηγών κατάρτισης και το εθνικό πλαίσιο προσόντων, ώστε να καλυφθούν ανάγκες του κεφαλαίου σχετικές με το εργατικό δυναμικό και την κινητικότητά του. Η «προκοπή» όμως του εργαζόμενου θεωρείται αποκλειστικά δική του ευθύνη και το βάρος της απόκτησης προσόντων πέφτει στους ώμους του.

Όσα προβλέπονται στο νομοσχέδιο δείχνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αιτημάτων «καλλωπιστικού» τύπου («υπεράσπιση» της μαθητείας, «βελτίωση» της «τηλεκπαίδευσης» κλπ.). Χρειάζεται ένα σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες και θα συνεισφέρει στην εργασιακή αξιοπρέπεια των αποφοίτων.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 28.11.2020

Σύμβουλος Σχολικής Ζωής ή «πώς να ξεγελάσεις τους ιθαγενείς με χάντρες και με καθρεφτάκια»

Άλλη μια καινοτομία στο όνομα της παιδαγωγικής ευαισθησίας σερβίρει ως πολύτιμο δώρο στην εκπαιδευτική κοινότητα το ΥΠΑΙΘ, αυτή τη φορά με το επίχρυσο περιτύλιγμα της παιδαγωγικής μέριμνας και της αναβάθμισης της σχολικής ζωής. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» όμως, όταν τέτοια αγαθά «προσφέρονται» από ένα υπουργείο που κατεδαφίζει και ξεπουλά το δημόσιο σχολείο κι από μια Υπουργό που αγνοεί βασικές αρχές της Παιδαγωγικής και αποκλείει ρατσιστικά χιλιάδες αγωνιζόμενους εφήβους από την εκπαιδευτική διαδικασία ενώ τους απαντά με ΜΑΤ, δακρυγόνα και παιδοκυνηγητό όταν διεκδικούν τη ζωή τους στις Πύλες του Υπουργικού Μεγάρου της. Και το όνομα του δώρου αυτού; «Σύμβουλος Σχολικής Ζωής», Υπουργική Απόφαση 129431/ΓΔ4, Αριθμός ΦΕΚ  4183Β΄/ 28-09-2020.

Για να δούμε τι μας σερβίρει λοιπόν το ΥΠΑΙΘ;

Διαβάζουμε έκπληκτοι πως:

1.«Ο Σύμβουλος Σχολικής Ζωής συμβουλεύει, καθοδηγεί και ενημερώνει μαθητές, γονείς και κηδεμόνες σε θέματα παιδαγωγικής αντιμετώπισης ζητημάτων σε τομείς που απασχολούν τη σχολική μονάδα, όπως ενδεικτικά, η διαχείριση κρίσεων και πρόληψη ακραίων συμπεριφορών, μαθησιακές δυσκολίες, συμπερίληψη και ενσωμάτωση, μαθητές με ιδιαίτερες δυνατότητες, κλίσεις και ταλέντα, μετάβαση σε άλλες βαθμίδες, σχολική κινητικότητα, συμβουλευτική και ομάδες γονέων και παράλληλα συμβάλλει στην καλλιέργεια σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας».

   Και αναρωτιόμαστε, μήπως ό,τι περιγράφεται παραπάνω δεν αποτελεί αναπόσπαστο έργο της δουλειάς των εκπαιδευτικών στα πλαίσια μιας μόνιμης και διαρκούς παιδαγωγικής σχέσης με μαθητές και γονείς; Ή μήπως το ΥΠΑΙΘ αμφισβητεί τον αυτονόητο παιδαγωγικό ρόλο του δασκάλου; Γιατί, αν τον αμφισβητεί, τότε δηλώνει εμμέσως πως δεν είναι έργο του εκπαιδευτικού ό,τι περιγράφεται και άρα οφείλει να προσλάβει τους πλέον ειδικούς σε κάθε σχολική μονάδα.

   Μια εύσχημη και καλοστημένη παιδαγωγική ρητορική ωστόσο, η οποία δε θα άφηνε ασυγκίνητο και τον πλέον κακοπροαίρετο ή καχύποπτο αναγνώστη, περιβάλλει και επισκιάζει μια φράση  που μετατρέπει σε δούρειο ίππο τον συγκεκριμένο θεσμό και δεν είναι άλλη από τη φράση «διαχείριση κρίσεων και πρόληψη ακραίων συμπεριφορών». Τι εννοεί ο νομοθέτης με τους δυο παραπάνω όρους που επαναλαμβάνονται διάσπαρτοι και συγκαλυμμένοι σε διάφορα χωρία της απόφασης; Σε μια διασταλτική έστω ερμηνεία τους, «ακραία συμπεριφορά» και «κρίση» συνιστά για παράδειγμα μια ενδοσχολική διεκδίκηση εκ μέρους των μαθητών ή μια αγωνιστική κινητοποίησή τους με οποιαδήποτε μορφή. Και τότε επεμβαίνει ο σύμβουλος σχολικής ζωής που οφείλει να εμπλέξει όλη τη σχολική κοινότητα, μετατρέποντας το σύλλογο διδασκόντων σε όργανο ελέγχου και καταστολής των μαθητικών αντιστάσεων και συμπεριφορών, συνεπικουρώντας ταυτόχρονα το ρόλο του Διευθυντή της σχολικής. μονάδας. Μια συμμετοχή-συνενοχή που καταλήγει σε συνδιαχείριση στο πλέον αντιδραστικό και αντιπαιδαγωγικό έργο της εποπτείας, της καταστολής και της πειθάρχησης των μαθητών μας.

2. Ανάμεσα στις αρμοδιότητες του Συμβούλου, διαβάζουμε την «υποστήριξη μέσα από κοινωνικοπαιδαγωγικά προγράμματα, μεθόδους και πρακτικές για τη δημιουργική σύνδεση σχολείου, οικογένειας και κοινότητας και την συνεργασία τους, με στόχο τη διαχείριση κρίσεων, δηλαδή την πρόληψη κάθε τύπου αντικοινωνικών συμπεριφορών…»

e-Prologos.gr: Σε δίκη 9 Καθηγητές επειδή έβγαλαν ψήφισμα συμπαράστασης σε απολυμένη υπάλληλο

Σε δίκη οδηγούνται 9 Καθηγητές που το 2018 ήταν μέλη του ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλο­νίκης μετά από μήνυση του εργοδότη της Vresnet Ηρακλή Μπάμζα, με αφορμή το ψήφισμα συ­μπαράστασης στην απολυμένη, έγκυο τότε (στον έβδομο μήνα εγκυμοσύνης), Αριστέα Μιχαλακάκου. (Ο ίδιος εργοδότης στη συνέχεια απέλυσε τρεις ακόμα εργαζόμενους από την εταιρεία που τόλμησαν να μιλήσουν για το αυτονόητο, υπερασπιζόμενοι τη συνάδελφό τους.)

Ο Η. Μπάμζας έχει καταδικαστεί για την υπόθεση και κλήθηκε να πλη­ρώσει αποζημίωση. Σε μια προσπά­θεια να επιβάλλει τη σιωπή για την εργοδοτική αυθαιρεσία και να απο­μονωθεί η απολυμένη Αριστέα Μιχα­λακάκου, εξαπέλυσε σειρά από μη­νύσεις, ώστε η ταλαιπωρία και τα δι­καστικά έξοδα να αποθαρρύνουν την έκφραση της εργατικής αλληλεγγύης.

Έτσι, τον Μάρτη του 2018 είχε μη­νύσει και τα μέλη του τότε ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, γιατί «τόλμη­σαν» να υιοθετήσουν ψήφισμα συ­μπαράστασης, ενώ υπήρξε άμεση κι­νητοποίηση του δικαστικού και αστυ­νομικού μηχανισμού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για να συλληφθούν και να οδηγηθούν σε αυτόφωρο οι εκπαι­δευτικοί.

Τηλεκπαίδευση: ένα ισχυρό πλήγμα στο μαζικό σχολείο και στο καθολικό δικαίωμα της μόρφωσης!

---

Μια συμβολή στη συζήτηση για την τηλεκπαίδευση στην τρέχουσα συγκυρία

Γιάννης Μαρίνης, Έφη Γανιάρη*

Η τηλεκπαίδευση προωθείται από τον ΟΟΣΑ, τον ΣΕΒ, είναι απαίτηση της συνθήκης του Μάαστριχτ του ΄92, είναι καταγεγραμμένη στο πρόγραμμα της Ν.Δ. και ήταν επίσης από τις προτάσεις της «επιτροπής εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» του Α. Λιάκου του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κομμάτι της τηλεργασίας, που αποτελεί στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου, ενώ με τη συγκυρία του Covid 19, έγινε βασικός μοχλός για την εξαφάνιση χιλιάδων θέσεων εργασίας και την έξοδο στην ανεργία για χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, αρχικά με την «αναστολή σύμβασης», την επιδότηση των 534 ευρώ και την καταπάτηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων.

Και το κυριότερο, έχει δρομολογηθεί σε μια νέα φάση της κυριαρχίας του κεφαλαίου, φάση της συνεχούς παρακολούθησης από το αφεντικό, του πανοπτικού ελέγχου και της εξατομίκευσης, αλλά και της εξαφάνισης των πολιτικών και ατομικών ελευθεριών.

Όπως σημειώνει η Σουζάνα Ζούμπωφ,

«η ανάπτυξη του κατασκοπευτικού καπιταλισμού τις τελευταίες δύο δεκαετίες δεν συνάντησε σχεδόν κανένα εμπόδιο. Μας είπαν ότι το «ψηφιακό» είναι γρήγορο και όσοι αντισταθούν θα μείνουν πίσω. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι τόσοι πολλοί από εμάς βιάστηκαν να ακολουθήσουν το Λευκό Κουνέλι στο τρεχαλητό μέσα στο λαγούμι του, στην υποσχόμενη ψηφιακή Χώρα των Θαυμάτων όπου σαν την Αλίκη πέσαμε θύμα μίας ψευδαίσθησης. Στη Χώρα των Θαυμάτων, πανηγυρίσαμε για τις νέες δωρεάν ψηφιακές υπηρεσίες, αλλά σήμερα βλέπουμε ότι οι καπιταλιστές της παρακολούθησης πίσω από αυτές τις υπηρεσίες αντιλαμβάνονται εμάς ως δωρεάν προϊόν». «Αποδίδεται καλύτερα ως «γνωσιακή ανισότητα» και θυμίζει την προΓουτεμβέργια εποχή των ακραίων ασυμμετριών γνώσης και συνεπαγόμενης εξουσίας, καθώς οι τεχνολογικοί γίγαντες αρπάζουν τον έλεγχο της πληροφορίας και της ίδιας της μάθησης».

Με την ευκαιρία της πανδημίας τον περασμένο Μάρτη, τα νεοφιλελεύθερα υπουργικά στελέχη του ΥΠΑΙΘ αποφάσισαν να μεταφέρουν σε μια νύχτα τη ζώσα και με χιλιάδες προβλήματα μαζική σχολική εκπαίδευση στην οθόνη του υπολογιστή. Ανέξοδα, χωρίς να σκάσουν ευρώ τσακιστό για προετοιμασία, εκπαιδευτικό υλικό, τεχνικά μέσα, αναλυτικά προγράμματα, περιοδικές επιμορφώσεις, στηριζόμενες στο φιλότιμο των «καλών παιδιών» και στις παραινέσεις του ευπροσήγορου συνδικαλισμού: αυτοί έμπαιναν στις καθοριζόμενες πλατφόρμες κι αυτές τους αντάμειψαν με πολλά καλά λόγια, νόμους και τροπολογίες που μετέτρεψαν τον εθελοντισμό σε υποχρεωτική συμμετοχή, σε live streaming, σε υποχρεωτική σήμερα τηλεκπαίδευση σε κατειλημμένα σχολεία, με απουσίες στους μαθητές, ως συμπλήρωμα της καταστολής με ΜΑΤ, βία, εισαγγελείς σε βάρος των μαθητών.

Άλλωστε η αναφορά σε «ειδικές συνθήκες» στην αρχική τροπολογία προμήνυε την χρησιμοποίηση σε βάρος κινητοποιήσεων. Τα «36 εκατομμύρια λεπτά συμμετοχής»… έγιναν πολλά εκατομμύρια στα ταμεία της αμερικανικής Cisco, του «ευεργέτη» του webex, στα δωρεάν για αυτούς δεδομένα 1,5 εκατομμυρίου μαθητών κι εκπαιδευτικών. Δεν είναι τυχαίο ότι δε δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα η αντίστοιχη σύμβαση και ακόμη και σήμερα το ΥΠΑΙΘ δεν συμμορφώνεται στις συνθήκες και κανονισμούς περί προσωπικών δεδομένων.

Aν η κυβέρνηση είχε φιλότιμο, δεν θα κορόιδευε μαζικά τον κόσμο!

Μερικές σκέψεις-προτάσεις για την κατάσταση που διαμορφώνεται και την λειτουργία των σχολείων!

Γράφουν οι Γ. Μαρίνης, Α. Πέττας και Έ. Γανιάρη από τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Δ.Ε.

Λίγες μέρες πριν το άνοιγμα των σχολείων η κυβέρνηση βουλιάζει στην πλήρη ανυποληψία των πολιτικών της για την συνεχιζόμενη πανδημία. Αποδείχτηκε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πλασάρει μάσκες από πωλητές αμορτισέρ, να διαφημίσει τουριστικές υπηρεσίες αντί να πάρει μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ και να κάνει δωρεάν τεστ για το κορωνοϊό σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού.

Με προπαγάνδα τύπου Πισσαρίδη προσπαθεί να πείσει για την αναγκαιότητα της οικονομικής πολιτικής των χιλιάδων απολύσεων, της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης κλπ. Το success story της επιτυχημένης διαχείρισης και της χαμηλής μεταδοτικότητας της πανδημίας τελειώνει κάπου εδώ, ενώ ήδη διασπείρονταν οι μνημονιακές πολιτικές των ΕΕ–ΟΟΣΑ σε όλη την κοινωνία και η κυβέρνηση έχει προχωρήσει με φρενήρεις ρυθμούς στη ψήφιση δεκάδων αντιδραστικών νόμων μέσα στο καλοκαίρι.

Οι φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις για το κεφάλαιο, η επιδότηση συγκεκριμένων κλάδων του που κυβερνήσεις, ΕΕ και πολιτικό σύστημα προωθούν ως «ψηφιακή» και «πράσινη» ανάπτυξη, η πλήρης εργοδοτική ασυδοσία, οι εισφοροαπαλλαγές και η ανάληψη του κόστους από το δημόσιο είναι μόνο μερικά από τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ.

Στοχεύουν στο να εξαφανίσουν από το χάρτη ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, όπως οι αυτοπασχολούμενοι μικρομεσαίοι και η φτωχομεσαία αγροτιά. Θέλουν πλήρη υποταγή και συναίνεση όλων των εργαζόμενων στα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμφώνησε να υλοποιήσει στην πρόσφατη σύνοδο της ΕΕ, για να πάρει 19 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης και τις άλλες ενισχύσεις και δάνεια από την ΕΕ σε βάθος εξαετίας.

Τις τελευταίες βδομάδες με την πλήρη βοήθεια των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ που επικεντρώνουν στα επιμέρους μόνο, όπως στην απαράδεκτη εγκύκλιο για τις υπηρεσιακές μεταβολές μέχρι 14 Αυγούστου, το ΥΠΑΙΘ περνάει σε καταιγιστικούς ρυθμούς επιβολής των πολιτικών της συρρίκνωσης και των περικοπών στην εκπαίδευση, όπου συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές.

Στην κατεύθυνση του σχολείου των αναγκών της αγοράς κι όχι των κοινωνικών αναγκών, θα μπει σε πλήρη εφαρμογή το βαρύ χαρτί του αντιεκπαιδευτικού ν. Κεραμέως με την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών, αλλά και τους αυξημένους αριθμούς μαθητών ανά τμήμα, των εξεταστικών κατακρεούργησης του μαθητικού δυναμικού, με νέες προσθήκες όπως το νέου τύπου ΕΠΑΛ.

Χαρακτηριστική των επικοινωνιακών τρυκ της κυβέρνησης, είναι η θριαμβολογία για τους λιγοστούς μόνιμους διορισμούς στην Ειδική Αγωγή (1628 για την Δευτεροβάθμια) και για την ανάρτηση των προσωρινών πινάκων 2ΓΕ. Εφαρμόζοντας το προσοντολόγιο Γαβρόγλου παραπέμπουν σε 5250 διορισμούς Γενικής, βεβαίως όχι νωρίτερα από το φθινόπωρο του 2021. Είναι γνωστό ότι μόνο οι συνταξιοδοτήσεις-αποχωρήσεις εκπαιδευτικών τα τελευταία 10 χρόνια ξεπερνούν τις 30 χιλιάδες και κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη εμφανίζονται πολύ περισσότερα κενά. Οι καταστροφικές πολιτικές επιβάλλουν τις απολύσεις συναδέλφων αναπληρωτών που για πολλά χρόνια καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν θα ξαναπροσληφθούν. Επικουρικά και με τα νέα ωρολόγια προγράμματα εξοβελισμού ολόκληρων κλάδων.

Επαγγελματική εκπαίδευση: Αλλαγές δια χειρός ΟΟΣΑ, ΕΕ και ΣΕΒ

Στόχος η πλήρης προσαρμογή στον εργασιακό μεσαίωνα μέσω της φθηνής ευέλικτης κατάρτισης και μαθητείας

Γράφει ο Γιάννης Σαμοΐλης*

▸ Στην δημοσιότητα το σχέδιο της κυβέρνησης για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (ΕΕΚ), το οποίο θα πάρει τη μορφή νομοσχεδίου το αργότερο μέχρι τον Σεπτέμβριο και θα εφαρμοστεί τη σχολική χρονιά 2021-2022.

Πυλώνες των προτεινόμενων αλλαγών αποτελούν οι πρόσφατες οδηγίες του ΣΕΒ (Special Report, Ιούλιος 2020) για το μέλλον της εργασίας. Σύμφωνα λοιπόν με το κυβερνητικό σχέδιο:

α) Επανέρχονται οι μεταγυμνασιακές σχολές κατάρτισης διετούς φοίτησης του νόμου Αρβανιτόπουλου, οι οποίες, σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες σχολές μαθητείας (ΟΑΕΔ, ΕΠΑΣ υπουργείων) αλλά και τις ιδιωτικές σχολές, θα έχουν κέντρο την μαθητεία και θα αποδίδουν προσόντα που θα αντιστοιχούν στο «επίπεδο 3» του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων.

β) Ιδρύονται «πρότυπα» ΕΠΑΛ. Οι ειδικότητες και το πρόγραμμα σπουδών τους θα καθορίζονται από τις ανάγκες της αγοράς τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρύτερο επίπεδο. Οι δηλώσεις Μητσοτάκη στο συνέδριο του ΣΕΒ για ίδρυση «Green Job School» με ειδικότητες σχετικά με τα επαγγέλματα της «πράσινης οικονομίας» σε Αρκαδία ή Κοζάνη προδιαγράφουν τον χαρακτήρα των «πρότυπων» ΕΠΑΛ. Επιπλέον, η επιβίωσή τους θα κρίνεται από την αποτελεσματικότητά τους κατόπιν αξιολόγησης, τόσο των σχολείων όσο και των εκπαιδευτικών. Μέσω των δηλώσεων για ειδικότητες στα ΕΠΑΛ που έχει ανάγκη το νέο μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας, προαναγγέλλεται στην ουσία η κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων που δεν συνάδουν με το συγκεκριμένο μοντέλο.

γ) Ενισχύεται η σχέση του μεταλυκειακού έτους μαθητείας –που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ– με τις ανάγκες των επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο. Επίσης, προβλέπεται ίδρυση πειραματικών ΙΕΚ με νέους οδηγούς κατάρτισης και δημιουργία Μητρώου Εκπαιδευτών και με ιδιώτες εκπαιδευτές.

Μια σκέψη ή και περισσότερες για την τροπολογία που κατέθεσε η κ. Κεραμέως…

Γράφει η Ιωάννα Γιαννοπούλου

Τον Σεπτέμβριο του 2019 η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού έκρινε ότι «ένα δημόσιο σχολείο δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιεί σύστημα βιντεοεπιτήρησης κατά τις ώρες που αυτό λειτουργεί»

Το απόγευμα της 10^ης Μαρτίου, όταν ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Υγείας το κλείσιμο των σχολείων λόγω της πανδημίας δε θα μπορούσα να σκεφτώ – όπως ούτε πολλοί συνάδελφοι – τις πιθανές προεκτάσεις που θα είχε αυτή η κίνηση ή κυβερνητική απόφαση. Τώρα βέβαια που κάνω έναν απολογισμό, περίπου δύο μήνες μετά, διαπιστώνω ότι τα όσα ακολούθησαν, έγιναν με τρόπο ταχύτατο ίσως και σπασμωδικό και γι’ αυτό σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπήρχε νηφαλιότητα και ψυχραιμία στη λήψη αποφάσεων από εμάς, τους εκπαιδευτικούς. Το πρώτο και βασικό μέλημά μας ήταν να επικοινωνήσουμε με τους μαθητές μας, να τους στηρίξουμε ηθικά σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, να τους παρέχουμε υλικό και τους βοηθήσουμε να έχουν επαφή με την εκπαιδευτική διαδικασία. Το τελευταίο προφανώς ήταν εξαιρετικά δύσκολο γιατί παρόλο που θέλαμε να είμαστε παρόντες, στο πλάι των μαθητών μας, δεν υπήρχαν τα κατάλληλα τεχνικά μέσα (ας θυμηθούμε όλοι την προσπάθεια να συνδεθούμε στο e-class ή στο e-me, την αγχωτική κατάσταση, την πίεση και τον θυμό που μας κατέκλυζε όταν περνούσαμε μερόνυχτα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή για να βοηθήσουμε τους μαθητές μας αλλά αδυνατούσαμε – γιατί η ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΠΣΔ δεν λειτουργούσε – να αναρτήσουμε το υλικό που είχαμε με τόσο κόπο ετοιμάσει). Και ενώ τα βιώναμε όλα αυτά η κ. Κεραμέως διέδιδε σε όλα τα μέσα με κυνισμό την επιτυχία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ενώ εμείς παράλληλα αναρωτιόμασταν αν ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν γιατί η πραγματικότητα ήταν άλλη…. Το ξέρουμε αυτό τόσο εμείς όσο και οι μαθητές μας αλλά και οι γονείς τους.

Δε θεωρώ ότι έχει σημασία πλέον να λέμε στους εαυτούς μας ότι κακώς κάναμε τηλεδιασκέψεις γιατί ανοίξαμε τον ασκό του Αιόλου ή πολύ απλά «βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας». Δε νομίζω ότι είναι το ζητούμενο εδώ και σίγουρα δε μας προσφέρει τίποτα στην προκειμένη περίπτωση. Το να κατηγορούμε τους εαυτούς μας γιατί θελήσαμε να στηρίξουμε έστω και με αυτόν τον τρόπο της τηλεκπαίδευσης τους μαθητές μας είναι κάτι που μας τιμά. Όχι γιατί χρησιμοποιήσαμε αυτό το τεχνικό εργαλείο αλλά γιατί δεν αδιαφορήσαμε, δεν τεμπελιάσαμε, ούτε παραμείναμε αναίσθητοι στις ανάγκες των μαθητών μας. Κατηγορίες βέβαια που μεγάλο μέρος της κοινωνίας απευθύνει συχνά στους εκπαιδευτικούς κάθε φορά που αντιδρούν ή εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους για τα σχέδια της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Οπωσδήποτε πλέον δεν περιμένουμε να αναγνωριστούμε για το έργο μας, την ιδιότητά μας ή ακόμα και για την αξία μας ως άνθρωποι. Οι μόνοι που μπορούν να καταλάβουν το μόχθο και την αγωνία μας είναι οι μαθητές μας, αυτοί που μας βλέπουν να παλεύουμε καθημερινά στην τάξη (όχι την εικονική αλλά την πραγματική) για να μεταδώσουμε, να εμπνεύσουμε, να καθοδηγήσουμε, να παροτρύνουμε, να αποτρέψουμε, να συγκινήσουμε, να πλάσουμε όνειρα και συνειδήσεις πέραν του διδακτικού μας αντικειμένου.

Η τοποθέτηση των Παρεμβάσεων στην εκδήλωση των ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης για το ασφαλιστικό, 29/1/2020 (βίντεο)

Στην εκδήλωση των  των Α’, Γ’, Δ’ , Ε’ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης για το ασφαλιστικό Βρούτση που έγινε στις 29-1-2020, εκ μέρους των Παρεμβάσεων στο δημόσιο τοποθετήθηκε ο Θ. Αγαπητός, μέλος ΔΣ του Β’ Συλλόγου ΠΕ Θεσ/νίκης και του ΓΣ της ΕΔΟΘ.

Στην τοποθέτηση μου θα προσπαθήσω να περιγράψω αρχικά πως εμείς και το ταξικό εργατικό κίνημα βλέπει την αναμέτρηση για το Ασφαλιστικό, από τη σκοπιά της στρατηγικής επαναχάραξης των γραμμών και την αποσα­φήνιση των βασικών αξόνων μιας εργα­τικής απάντησης.

Εμείς τονίζουμε:

• Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι μόνο συντάξεις και υπόθεση των ηλικι­ωμένων. Αφορά τη σημερινή εργατική βάρδια, διότι οι εισφορές για σύνταξη και υγεία αποτελούν μέρος του μισθού, εντάσσονται στη σχέση αξίας εργατικής δύναμης και υπεραξίας που κλέβει το κε­φάλαιο. Η προκλητική π.χ. μείωση των εργοδοτικών εισφορών ως «επενδυτικό κίνητρο κερδοφορίας» μεγεθύνει τον κλεμμένο μισθό από τον εργοδότη και μειώ­νει το αποθεματικό του εργαζόμενου.
• Η κοινωνική ασφάλιση είναι υπό­θεση του παρόντος, των νέων εργαζό­μενων και όχι του μέλλοντος. Δεν πρό­κειται για αλληλεγγύη γενεών αλλά για εργατική ενότητα.

Η νέα γενιά χωρίς σταθερή δουλειά, με πολλά χρό­νια ανεργίας, χωρίς πλήρη δικαιώματα, τελικά η σύ­νταξη της  θα είναι κοινωνικό βοήθη­μα, αν δεν ανατραπεί η συνολική αντιασφαλιστική πολιτική. Γι’ αυτό και λέμε πως η νέα βάρδια της ελαστικής εργασίας πρέπει πάντα να πρωταγωνι­στεί  στη μάχη για το ασφαλιστικό -συνταξιοδοτικό.

• Η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι ατομική, ανταποδοτική υπόθεση ούτε προνόμιο κάποιου κλά­δου ή ομάδας εργαζομένων. Η λογική της ιδιωτικής ασφάλισης ή του επαγγελ­ματικού ταμείου όχι μόνο δεν εξασφα­λίζει τίποτα, αλλά καταργεί τη συλλογικότητα, τις συλλογικές συμβάσεις, κα­τακερματίζει τις διεκδικήσεις, μολύνει τις εργατικές συνειδήσεις με τη λογική της αγοράς, ενισχύει την κατεύθυνση παίρνεις ό,τι πληρώνεις ή καλύτερα ό,τι τζογάρεις.
• Η κοινωνική ασφάλιση αφορά τη φθορά της εργατικής δύναμης. Η μανι­ώδης πρακτική του σημερινού καπιταλισμού για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα πρέπει να ανατραπεί, φέρνοντας στο επίκεντρο τη μάχη για τη μείωση του χρόνου εργασίας αλλά και του συντάξι­μου χρόνου και της πλήρους δημόσιας και δωρεάν υγείας.

5) Η κοινωνική ασφάλιση αφο­ρά και τη μάχη του εργατικού κινήματος απέναντι στο αστικό κράτος (εθνικό και υπερεθνικό) που όχι μόνο καταστέλλει, αλλά ληστεύει ανοιχτά ακόμα και τα αποθεματικά που βγήκαν με αίμα από το υστέρημα του εργαζόμενου.

6) Η κοινωνική ασφάλι­ση αφορά και την περίθαλψη. Οι υγειονομικές εισφορές καταληστεύονται υπέρ των ιδιωτικών αλυσίδων μέσα από τη συγκρότηση ενιαίας αγοράς υπηρεσιών υγείας ΕΣΥ-ιδιωτών παρόχων-ασφαλιστικών εταιρειών (ΣΔΙΤ).

Τι έγινε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια

Προ των πυλών η πλήρης ιδιωτικοποίηση κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης

KEN – DRGs: Ο ΣΥΡΙΖΑ σέντραρε, η ΝΔ σκοράρει
Προ των πυλών η πλήρης ιδιωτικοποίηση κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης

Πάνος Παπανικολάου*

Οι νεόκοποι διοικητές νοσοκομείων της κυβέρνησης Μητσοτάκη που μόλις πρόσφατα ανέλαβαν καθήκοντα, ήδη αναγκάζονται να επιδοθούν σε αγώνα δρόμου εν όψει των επικείμενων «εσωτερικών αξιολογήσεων» του «επιτελικού κράτους»: ο υπουργός Υγείας θα αξιολογεί τους διοικητές και ο πρωθυπουργός τον υπουργό.

Ποιο θα είναι το βασικό κριτήριο αυτής της «αξιολόγησης»; Μήπως η καλή λειτουργία των νοσοκομείων όσον αφορά την ποιότητα της παρεχόμενης περίθαλψης; Το πόσες ζωές έσωσε το κάθε νοσοκομείο;

Χάσατε: τουλάχιστον όσον αφορά την επερχόμενη «πρώτη αξιολόγηση» το κριτήριο θα είναι η πλήρης εφαρμογή της διαδικασίας των ΚΕΝ – DRGs. Τι είναι αυτά τα νέα «Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια» (DRGs); Είναι ένα λογιστικό σύστημα κωδικοποίησης της κοστολόγησης σε χρήμα των ιατρικών πράξεων. Η σχετική υποχρέωση συμμόρφωσης των δημόσιων νοσοκομείων προκύπτει από νομοθεσία της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ΕΚΠΥ του ΕΟΠΥΥ, ΦΕΚ 4898 τ. Β΄, 1-11-2018). Και γιατί χρειάζεται η ακριβής κοστολόγηση κάθε ιατρικής πράξης, δηλαδή της ίδιας της ιατρικής εργασίας (τα ιατρικά υλικά και τα φάρμακα ανέκαθεν χρεώνονταν εδώ και πολλές δεκαετίες) σε ένα δημόσιο σύστημα περίθαλψης στο οποίο οι γιατροί είναι δημόσιοι λειτουργοί μισθοδοτούμενοι από τον κρατικό προϋπολογισμό με ειδικό μισθολόγιο;

Απεργία εκπαιδευτικών στις 11 Ιανουαρίου.Αντιδρούν στο νέο σύστημα προσλήψεων στην Παιδεία

Του Στέφανου Μακρυγιάννη*

 

Αντιδρούν στο νέο σύστημα προσλήψεων στην Παιδεία

Είναι κοινός τόπος πως από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν αποχωρήσει από την εκπαίδευση περίπου 18.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και οι θέσεις τους δεν έχουν ποτέ καλυφθεί με μόνιμους διορισμούς. Τα χιλιάδες αυτά κενά καλύπτονταν – ποτέ όμως πλήρως – με προσλήψεις αναπληρωτών-τριων που κάθε χρόνο μετακόμιζαν αλλού, βρίσκονταν σε μόνιμη εργασιακή ομηρία και ανασφάλεια, είχαν μειωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Οι προσλήψεις γίνονταν με μοναδικό προαπαιτούμενο το πτυχίο τους και μοναδικά κριτήρια το χρόνο λήψης του και την προϋπηρεσία.

Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει στη βουλή ένα νέο σύστημα προσλήψεων με τον ίδιο πονηρό πολιτικά τρόπο των προκατόχων της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ: Ανακοινώνει το νέο σύστημα παραμονές Χριστουγέννων (21-12), εξαγγέλλει διάλογο και δημόσια διαβούλευση μέχρι 4/1 (δηλαδή όσο τα σχολεία είναι κλειστά!) και το καταθέτει 7/1 στη βουλή για ψήφιση μέσα σε άλλο νομοσχέδιο (για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) εντός μιας εβδομάδας.  Όλα αυτά προφανώς για να αποφύγει τις αντιδράσεις του κόσμου της εκπαίδευσης καθώς:

α) με το νέο σύστημα μοριοδότησης για τις προσλήψεις χρόνια προϋπηρεσίας χιλιάδων εκπαιδευτικών πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων αφού μοριοδοτούνται με κάτω από το 50% της συνολικής μοριοδότησης, ενώ ορίζεται μέγιστο όριο αναγνώρισης προϋπηρεσίας οι 120 μήνες. Ενδεικτικά να αναφερθεί πως στην ειδική αγωγή και σε άλλες ειδικότητες υπάρχουν αναπληρωτές που εργάζονται ως τέτοιοι από το 2001-2002 δηλαδή για 17 χρόνια (ποτέ δεν έγιναν διορισμοί στις ειδικότητες αυτές!)

β) Το βασικό πτυχίο απαξιώνεται ολοκληρωτικά, αφού το εργασιακό δικαίωμα στην εκπαίδευση δεν θα κατοχυρώνεται με αυτό.  Αντίθετα οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί για εργασία για να συλλέξουν μόρια για την πρόσληψή τους και να «βελτιώσουν το φάκελό τους» θα μπουν σε άγρα  προσόντων και επί χρήμασι πιστοποιητικών για δύο μεταπτυχιακά, διδακτορικά, δεύτερο πτυχίο, σεμινάρια 300 ωρών, ξένες γλώσσες, πιστοποίηση στις νέες τεχνολογίες, καλούς βαθμούς που όλα θα μοριοδοτούνται!

γ) Ακόμα και οι νέοι πίνακες που θα προκύψουν θα είναι απολύτως μεταβαλλόμενοι καθώς δίνεται η δυνατότητα στον εκάστοτε υπουργό να τροποποιεί κατά το δοκούν την επιμέρους μοριοδότηση κάθε δύο χρόνια!